Το να είσαι γονιός δεν είναι το τελικό και στατικό επίπεδο στην αυτο-ανάπτυξη του ατόμου. Η σχέση του ενήλικά με το παιδί είναι μια δυναμική εξελισσόμενη σχέση, ζούμε μαζί με τα παιδιά, και εκπαιδευόμαστε μαζί τους (J. Suissa:2006).
Η δόμηση του εαυτού συμβαίνει από το ίδιο το άτομο, χωρίς ενήλικες κατευθύνσεις.
Οι ενήλικες δημιουργούμε ένα προετοιμασμένο περιβάλλον με ερεθίσματα που να καλύπτουν τις ανάγκες των παιδιών. Ένα περιβάλλον ελκυστικό και περιποιημένο, που να τηρούνται κανόνες υγιεινής, και μέσα σε αυτό, το νέο άτομο να έχει δικαιώματα, υποχρεώσεις αλλά και επιπτώσεις που προκύπτουν από τη συλλογική ζωή. Όταν μιλάμε για ανεξαρτησία στις μικρές αυτές ηλικίες αναφερόμαστε κυρίως στα βασικά κομμάτια της αυτοεξυπηρέτησης όπως είναι το ντύσιμο, το φαγητό και η τουαλέτα και στόχος μας είναι να βοηθήσουμε το παιδί στην σωματική του αυτή αυτονομία η οποία του προσφέρει ενδυνάμωση και μια ισχυρή βούληση μέσα σε ένα κοινωνικό πλαίσιο.
Στο παρακάτω link θα βρείτε τη σχετική μπροσούρα