Χθες, στην αυτομόρφωση “Μια Μοντεσσοριανή προσέγγιση για την γλώσσα” συζητήσαμε για την καλλιέργεια του προφορικού λόγου στα πρώτα χρόνια της ζωής καθώς και για την σημασία της επικοινωνίας σε μία κοινότητα. Συζητήσαμε για το πώς η γλώσσα απλώνει σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα και πώς μπορούμε να συνοδεύσουμε το παιδί στο χτίσιμο του προφορικού και του γραπτού λόγου ακολουθώντας το ενεργό ενδιαφέρον του. Μιλήσαμε για την ανάδυση των επιθυμιών μέσα από μια διαδικασία όπου όλα τα άτομα έχουν τον χρόνο και την δυνατότητα να εκφραστούν και να επικοινωνήσουν ως ισότιμα και ισοδύναμα μέλη. Κάναμε μία εισαγωγή στο μοντεσσοριανό υλικό για την γραφή και την ανάγνωση και στο πώς μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί να επεκτείνει τις δεξιότητες που αποκτά μέσα από αυτό σε όλους του τομείς ενδοαφέροντος του. Τέλος, μιλήσαμε για το πώς όλα αυτά μπορούν να έχουν νόημα μόνο στα πλαίσια μιας κοινότητας που λειτουργεί με τις αρχές τις συνεκπαίδευσης.
Όπως έγραφε και η ίδια η Μαρία Μοντεσσόρι στα 1950:
“Το πραγματικό γράψιμο είναι η εξωτερική εκδήλωση μιας εσωτερικής παρόρμησης. Είναι μια απόλαυση, που προέρχεται απο την εκτέλεση μια ανώτερης δραστηριότητας και όχι απλά μια άσκηση.
…
Εφόσον, όλα τα παιδιά – όσα αρχίζουν μόλις τις τρεις ασκήσεις και όσα γράφουν ήδη για πολλούς μήνες – επαναλαμβάνουν συνέχεια τις ίδιες κινήσεις, είναι ενωμένα και αδελφωμένα στο ίδιο επίπεδο – απ ότι φαίνεται τουλάχιστον. Εδώ δεν υπάρχουν κάστες αρχαρίων και προχωρημένων μαθητών. Τα βλέπουμε όλα να χρωματίζουν μέσα σε μαύρα περιγράμματα, να αγγίζουν με το δάχτυλο τα γράμματα από γυαλόχαρτο και να σχηματίζουν λέξεις με τα κινητά γράμματα. Τα μικρότερα παιδιά ζητάνε βοήθεια από τα μεγαλύτερα και όλα φαντάζονται πως κάνουν το ίδιο πράγμα.Το ένα μπορεί να προετοιμάζεται, το άλλο να τελειοποιείται, μα όλα ακολουθούν τον ίδιο δρόμο.
….
Το γράψιμο μαθαίνεται σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, εφόσον διδάσκεται μόνο στα παιδιά που δείχνουν να το θέλουν πολύ. Το δείχνουν με την προθυμία και το ενδιαφέρον τους για τα μαθήματα που διδάσκει η δασκάλα στα μεγαλύτερα παιδιά και στις ασκήσεις με τις οποίες ασχολούνται. Μερικά παιδιά μαθαίνουν να γράφουν χωρίς να τους έχει γίνει κανένα μάθημα, άλλα παρατηρώντας μόνο την διδασκαλία των μεγαλύτερων.”
Από την “Ανακάλυψη του παιδιού”
