Σχεδόν κάθε μήνα της σχολικής χρονιάς, πραγματοποιούμε μια ανοιχτή αυτομόρφωση παιδαγωγικού περιεχομένου. Κάποιες φορές το θέμα της αυτομόρφωσης μας προκύπτει από την πρωινή καθημερινότητα με τα παιδιά, άλλες φορές είναι ένα θέμα που απασχολεί τους γονείς της κοινότητάς μας και άλλες πρόκειται για κάποιο θέμα που επεξεργάζεται θεωρητικά και πρακτικά η συνέλευση των συνοδών. Είναι εμφανές πώς μερικές από τις θεματικές δεν εξαντλούνται σε έναν κύκλο έρευνας, μελέτης και συζήτησης. Αντιθέτως, χρειάζεται -σχεδόν- κάθε χρόνο να τις επαναφέρουμε στις κουβέντες μας, να αναζητήσουμε νέες πηγές και έμπνευση, καθώς και να τις εμπλουτίσουμε με την επιπλέον εμπειρία μας με τα παιδιά. Έτσι, λοιπόν, και φέτος διερωτηθήκαμε εκ νέου πάνω στην έννοια της ελευθερίας και μελετήσαμε, ώστε να κατανοήσουμε βαθύτερα τη συσχέτιση της ελευθερίας με την μάθηση, το περιβάλλον, την συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων, την υπευθυνότητα και τον σεβασμό. Απόσταγμα αυτής μας της ενέργειας, η ανανεωμένη μπροσούρα για την ελευθερία και τα όρια!

Πατήστε εδώ για να δείτε ή να κατεβάσετε τη μπροσούρα σε μορφή pdf.

Μια παιδαγωγική σχέση.

Πέρασαν κιόλας πέντε χρόνια από την δημιουργία του Παιδαγωγικού μας Πλαισίου τον Μάρτιο του 2014. Ξεκινήσαμε η καθεμία από την δική της αφετηρία με επιθυμία να χτίσουμε ένα σχολείο μαζί με τα παιδιά και τους γονείς, ζώντας μαζί σα μέλη μιας αντιιεραρχικής, αυτοοργανωμένης κοινότητας. Επιθυμία μας ήταν να δημιουργήσουμε συνθήκες που θα επιτρέπουν την ελευθερία επιλογής και την αυτονομία μέσα σε ένα κοινωνικό πλαίσιο που θα βασίζεται σε δεσμούς αλληλεγγύης και συνεργασίας. Η παιδαγωγική ομάδα του 2014 ξεκίνησε την μελέτη της για την ελευθεριακή, αναρχική και δημοκρατική εκπαίδευση και περιπλανήθηκε μέσα σε θεωρίες κοινωνιολογικές, πολιτικές, φιλοσοφικές και παιδαγωγικές. Ακόμη ταξίδεψε σε άλλες πόλεις, σε άλλες χώρες και σε άλλα εγχειρήματα γνωρίζοντας άλλες επιθυμίες και οπτικές.
Κάπου εκεί, ξεκίνησε η αναζήτηση της θεωρίας και της πράξης, άρχισε η σύνθεση και αναδείχθηκαν οι αντιφάσεις, ενώ ταυτόχρονα υπήρξε μεγάλη αγωνία και πάθος για το πώς θα επιχειρήσουμε να τα εφαρμόσουμε όλα αυτά στο παρόν, σε ένα ελεύθερο σχολείο. Κάπου εκεί ξεκίνησαν οι πολύωρες συνελεύσεις και αυτομορφώσεις για ζητήματα ελευθερίας, εξουσίας και επιβολής, επιρροής, ενεργητικότητας και παθητικότητας. Η Παρεμβαίνουσα μη Κατευθυντική και η μέθοδος των βιωμάτων αποτέλεσε κι αποτελεί ένα ασφαλές σημείο εκκίνησης και μία πρόταση για το πώς φανταζόμαστε μια ελεύθερη κοινότητα. Έτσι κι έγινε. Ξεκινήσαμε να “Ζούμε Μαζί”, δημιουργώντας ένα δίκτυο επικοινωνίας και αλληλεπιρροής όπου δεν χωρούσαν ούτε αυθεντίες ούτε ειδήμονες. Η αυθεντική επικοινωνία στις ανθρώπινες σχέσεις βιωμένη μέσα από το τρίπτυχο “Ακούω-Συνοδεύω-Προτείνω”, αποτελεί μια εκδοχή αλληλοεμπλουτισμού της αυτοεκπαίδευσης και συνεκπαίδευσης παιδιού και ενήλικα.
Γράφοντας αυτό το κείμενο εντοπίσαμε διάφορες δυσκολίες, οι λέξεις δεν έρεαν αυτόματα, κάνοντας δύσκολο να μεταφέρουμε την έμπνευση που μας έχει προκαλέσει η φιλοσοφία και στάση της Παρεμβαίνουσας μη Κατευθυντικής. Μπορεί η παιδαγωγική φιλοσοφία του Μικρού Δέντρου να είναι μια σύνθεση διαφόρων προσεγγίσεων, κεντρικό ρόλο όμως στο πως επιλέγουμε να επικοινωνούμε και να συνοδεύουμε στην ειρηνική εξερεύνηση του εαυτού και του ‘άλλου’ έπαιξε το νόημα της επιθυμίας στην μάθηση του Michel Lobrot. Και όπως αναφέρει και ο ίδιος «Οι λέξεις είναι συμβατές, αρκεί να τις ορίσουμε..» Αρκεί να πιστεύεις και να επικεντρώνεις στον ‘άλλο’ , να εμπλουτίζεσαι και να εμπλουτίζεις, να αποδέχεσαι και να σε αποδέχονται.
Με αυτές τις λέξεις ξεκινήσαμε να οραματιζόμαστε, να επιθυμούμε και να υλοποιούμε αυτή την κοινότητα. Συμφωνήσαμε στην βάση της εμπιστοσύνης ότι επιθυμούμε μία ολιστική εκπαίδευση (integral education) εμποτισμένη από Αγάπη, Γνώση και Αλληλεγγύη, εμπνεόμενες από τα λόγια του Lobrot: «Οι διανοητές (Montessori, Decroly, Dewey, Ferriere, Freinet κ.α.) της αρχής του αιώνα είχαν λοιπόν δίκιο, είχαν ένα προφητικό όραμα. Πρέπει να τους ακούμε. Μπορούμε μάλιστα να προχωρούμε πέρα από αυτούς…». Κι αν συγκινηθήκαμε παραπάνω και αναπολήσαμε το παρελθόν και τις διαδρομές μας είναι γιατί ο Michel Lobrot μας άφησε προχθές, θυμίζοντας μας οτι οι ανθρώπινοι δεσμοί συνιστούν έναν πραγματικό εμπλουτισμό, μετασχηματίζοντας τις σχέσεις και την κοινωνία.
Ζώντας Μαζί.

https://www.vpndi.gr/michel-lobrot/

https://skasiarxeio.wordpress.com/…/%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%…/

‘Τι σημαίνει ελευθερία;’

‘Μπορεί ένα παιδί να βιώσει την ελευθερία;’

‘Πώς μια σχολική κοινότητα μπορεί να επιτρέπει σε ένα παιδί να βιώνει την ελευθερία;’

Γνωρίζουμε πως τέτοιου είδους ερωτήσεις δεν είναι απλές και εύκολες. Γνωρίζουμε, ακόμα, πως τέτοιου είδους ερωτήσεις απασχολούν εδώ και αιώνες φιλοσόφους, στοχαστές, κοινωνιολόγους, πολιτικά σκεπτόμενους ανθρώπους, θεωρητικούς της εκπαίδευσης, παιδαγωγούς και γονείς.

Στα πέντε χρόνια ύπαρξης του σχολείου μας, συνύπαρξης παιδιών και ενηλίκων, χρειάστηκε πολλές φορές, να διερωτηθούμε πάνω στην έννοια την ελευθερίας, να μελετήσουμε σε σχέση με αυτή και να προσπαθήσουμε να την προσεγγίσουμε όλο και περισσότερο στις παιδαγωγικές πρακτικές μας. Χρειάστηκε να επιμείνουμε στην βαθύτερη κατανόηση της συσχέτισης της ελευθερίας με την μάθηση, το περιβάλλον, την συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων, την υπευθυνότητα και τον σεβασμό.

και να διερωτηθούμε ξανά:

‘Τι σχέση έχουν τα όρια με την ελευθερία;’

Το Σάββατο 16 Μαρτίου σας περιμένουμε για μία ακόμα ανοιχτή αυτομόρφωση στο Μικρό Δέντρο. Η αυτομόρφωση θα περιλαμβάνει, όπως πάντα, θεωρητικό και βιωματικό μέρος. Θα έχουμε την ευκαιρία να προβληματιστούμε με ερωτήματα όπως: Πως μπορούν τα παιδιά να κατακτήσουν την ελευθερία τους σε ένα περιβάλλον που τους επιβάλλει συγκεκριμένα κανονιστικά πρότυπα και σε έναν δημόσιο χώρο που παρουσιάζει γι αυτά ένα σωρό περιορισμούς; Τι είναι η ελευθερία και από ποιούς ορίζεται; Ποιά πρέπει να είναι η συμμετοχή των παιδιών στην λήψη αποφάσεων; Ζούνε τα παιδιά σε ένα πολιτικό κενό; Θα αποπειραθούμε να συνδέσουμε αυτά τα ερωτήματα με την καθημερινότητα μας με τα παιδιά μέσα από συζήτηση και βιωματικά παιχνίδια.

Σας περιμένουμε!

Η αυτομόρφωση είναι με ελεύθερη συνεισφορά και απευθύνεται σε ενήλικες.

Δηλώσεις συμμετοχής: 6977850915, 6997736314

Η παιδαγωγική ομάδα του σχολείου μας αποτελείται και αποτελούνταν αποκλειστικά από γυναίκες. Καθ’ αυτόν τον τρόπο, έχοντας βιώσει την υποτίμηση του φύλου μας, την αντικειμενοποίηση των σωμάτων μας και την βία της ετεροκανονικότητας, δεν μπορούμε παρά να δίνουμε σημασία σε όσα πρέπει να ειπωθούν για το φύλο, το σώμα και την σεξουαλικότητα τόσο για την ενήλικη όσο και για την παιδική ηλικία.
Είναι επίσης σημαντικό να αναφέρουμε πως το Μικρό Δέντρο συζητήθηκε, αποφασίστηκε, δημιουργήθηκε και στηρίχτηκε για τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του σχεδόν εξ’ ολοκλήρου από γυναίκες. Γεγονός το οποίο βλέπουμε με πολύ χαρά να αλλάζει καθώς περνούν τα χρόνια και όλο και περισσότεροι μπαμπάδες συμμετέχουν στο εγχείρημα.
Σήμερα συμμετέχουμε στην φεμινιστική απεργία. Θα μας βρείτε 13:30 στο άγαλμα του Βενιζέλου.

Ψηλαφισμοί εννοιών

Είπαμε στα παιδιά ότι την Παρασκευή το σχολείο δεν θα είναι ανοιχτό, γιατί η συνέλευση των συνοδών αποφάσισε να στηρίξει την φεμινιστική απεργία. Ετσι, άρχισε μια συζήτηση για τις λέξεις πορεία, απεργία, κορίτσι και αγόρι. Αφού συγκεντρωσαμε τις πληροφορίες που γνώριζαν τα παιδιά, κάποιο παιδί που είχε ξανασυμετάσχει σε πορεία πρότεινε να φτιάξουμε σημαιάκια, για να έχουμε τα δικά μας.

Σημαίες και εθνικισμός

Έχει ενδιαφέρον το πως προσέγγισαν τα παιδιά εικαστικά και εννοιολογικα την ‘σημαια’. Οταν δεν υπάρχει από το σπίτι και το σχολείο η ενήλικη φόρτιση της λέξης, τα παιδιά αντιλαμβάνονται την δραστηριότητα αυτή σαν αφορμή για πειραματισμό με τις υφές, τα γεωμετρικά σχήματα και το χρώμα. Σε αντίθεση με το αναλυτικό πρόγραμμα, που ακόμα και σήμερα βλέπουμε στους παιδικούς σταθμούς και στα νηπιαγωγεία τα παιδιά να βάφουν μπλε τις λωρίδες της ελληνικής σημαίας. Η κατασκευή λοιπόν της εθνικής ταυτότητας και ο φανατισμός ξεκινά ήδη από την πρώτη ηλικία. Ας θυμηθούμε περιπτώσεις παιδαγωγών που στην τάξη είχαν παιδιά διαφόρων εθνικοτήτων και τόλμησαν να μιλήσουν και να παρασουσιάσουν, για παράδειγμα, την αλβανική σημαία, κάτι που προκάλεσε πλήθος ενθνικιστικών διαμαρτυριών από γονείς. Ας παλέψουμε για ένα σχολείο όπου το κάθε παιδί θα μπορεί να είναι ο εαυτός του πέρα από φανατισμούς, ρατσισμους και στερεότυπα. Ένα σχολείο όπου κανένα δόγμα και καμία θρησκευτική ιδεολογια δεν θα αναπαράγεται επεκτατικα επάνω τους, χωρίς όμως να τους αποκρύπτεται και η πολλαπλότητα της πραγματικότητας.

Η σημασία της τέχνης

Τα εικαστικα στην προσχολική ηλικία είναι απαρραιτητα γιατί επιτρέπουν στα παιδιά να εκφράσουν ιδέες και συναισθήματα και να επικοινωνήσουν με ένα μη λεκτικό τρόπο. Το αυθόρμητο έργο του παιδιού είναι ένα κομμάτι της προσωπικότητας του που παίρνει μορφή και σχήμα. Ως δημιουργός συνθέτει τον δικό του πολιτισμό, την προσωπική του αισθητική αντίληψη και ταυτότητα. Το εικαστικό ατελιέ χρειάζεται να έχει ποικιλία υλικών και τεχνικών, και ο/η παιδαγωγός να έχει διακριτική παρουσία και παρέμβαση, αφήνοντας τα παιδιά να ευχαριστηθουν και να δομήσουν την αυτοαγωγή τους. ” Η χρήση γλωσσών με οπτικές αναπαραστασεις ως δομικών στοιχείων των σκέψεων και των συναισθημάτων μέσα σε μια ολιστική εκπαίδευση” (Reggio Emilia: Οι χίλιες γλώσσες των παιδιών προσχολικής ηλικίας, C. Edwards, L. Gardini, G. Forman, 2012)

Την Κυριακή 3 Μαρτίου σας περιμένουμε στο Μικρό Δέντρο για την καθιερωμένη μας γιορτή μεταμφιέσεων.

Στις 11:00 θα πραγματοποιηθεί ξενάγηση στο χώρο και θα ακολουθήσουν δραστηριότητες για τα παιδιά, φαγητό και μουσική.

Η γιορτή πραγματοποιείται για την οικονομική ενίσχυση του εγχειρήματος.

Σας περιμένουμε!

Το θέμα της αυτομόρφωσης είναι η προσέγγιση της γλώσσας στο Μικρό Δέντρο. Θα μιλήσουμε για τις βασικές αρχές της μοντεσσοριανής φιλοσοφίας αναφορικά με το κομμάτι της γλώσσας καθώς επίσης και για το πώς επιλέγουμε να τις εφαρμόσουμε στην πράξη. Θα μιλήσουμε για το πώς βοηθάμε το παιδί να χτίσει τον προφορικό και τον γραπτό του λόγο, ακολουθώντας το ενεργό ενδιαφέρον του καθώς αυτό ζει και αναπτύσσεται στα πλαίσια μιας κοινότητας της οποίας αποτελεί ενεργό μέλος. Το γνωστικό αντικείμενο της γλώσσας δεν προσλαμβάνεται απλώς από το παιδί αλλά δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για την ανατροφοδότηση του ενδιαφέροντος και την ενεργή ανακάλυψη της γλώσσας ως ένα εργαλείο με νόημα που συνδέεται με την ήδη υπάρχουσα γνώση και καλεί το παιδί σε περαιτέρω ανακάλυψη.

Η αυτομόρφωση θα έχει ένα θεωρητικό εισαγωγικό κομμάτι και στην συνέχεια θα παρουσιαστεί κάποιο μέρος του μοντεσσοριανού υλικού για την γλώσσα. Θα μιλήσουμε επίσης και για τα κριτήρια με τα οποία επιλέγουμε τα παιδικά βιβλία και το πώς επιλέγουμε να οργανώνουμε την βιβλιοθήκη μας. Στο δεύτερο μέρος, που θα έχει βιωματικό χαρακτήρα, θα έχουμε την ευκαιρία να δουλέψουμε με το υλικό και να περιηγηθούμε ελεύθερα στον χώρο. Στο τέλος θα ακολουθήσει συζήτηση.

Η αυτομόρφωση είναι με ελεύθερη συνεισφορά και απευθύνεται σε ενήλικες.

Δηλώσεις συμμετοχής: 6977850915, 6997736314

Το Μικρό Δέντρο συμμετέχει στην ημερίδα για τα Δημοκρατικά Σχολεία, η οποία διοργανώνεται από το EUDEC Greece, το Σάββατο 2 Φεβρουαρίου.

Η ημερίδα θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα, στο αμφιθέατρο του 1ου Γυμνασίου Αγίου Δημητρίου (Στρογγυλό), Στρατάρχου Αλεξάνδρου Παπάγου 23, Άγιος Δημήτριος. Θα συμπεριλαμβάνει θεματικά πάνελ εισηγήσεων και εργαστήρια.

Στο επισυναπτόμενο αρχείο, θα βρείτε την αφίσα και το αναλυτικό πρόγραμμα της ημερίδας.

Παρακάτω ακολουθεί η θεωρητική εισήγηση που συνοδεύει την παρουσίασή μας.

Βιώνοντας και εξασκώντας την δημοκρατία στην καθημερινή ζωή.

Ένα σχολειό κοινότητας.

Η απόπειρα επαναπροσδιορισμού της έννοιας της επικοινωνίας σαν μια μοναδική ζωντανή και μεταβαλλόμενη διαδικασία.

Στην κοινότητα του Μικρού Δέντρου η επικοινωνία είναι το εργαλείο με το οποίο από την θεωρία πειραματιζόμαστε στην πράξη. Από την αρχή του εγχειρήματος επιλέξαμε να έχουμε μια ομάδα συνοδών που συναντιέται, εκτός πρωινής καθημερινότητας, σε μια τακτική εβδομαδιαία συνέλευση Η ομάδα των συνοδών για να προετοιμαστεί μελέτησε, επισκέφτηκε Δημοκρατικά, Ενεργά (Active) και Αναρχικά σχολεία για να συλλέξει ερεθίσματα, εμπειρίες και έμπνευση. Παρακολούθησε και οργάνωσε αυτομορφώσεις, σεμινάρια και ομιλίες για την ανταλλαγή εργαλείων, και ίσως το πιο σημαντικό, επιχείρησε να πειραματιστεί. Οι συνοδές βρίσκονται σε ετοιμότητα για να επαναπροσδιορίσουν τις θεωρητικές τους προσεγγίσεις με εργαλεία τον αναστοχασμό και την ανατροφοδότηση από την πρακτική, τους γονείς και τους εξωτερικούς συνεργάτες και συνδημιουργούς. Η συμμετοχή στην ερευνητική διαδικασία είναι αναγκαία, καθώς εκεί είναι ο τόπος ζύμωσης πάνω στις αξίες, τις αρχές και τις πρακτικές και κατ’ επέκταση ο τόπος που χτίζουν μια κοινή παιδαγωγική βάση. Δεν υπάρχει ουδέτερη έρευνα, ουδέτερη παιδαγωγική, ούτε ουδέτερη παιδαγωγός, σκοπός λοιπόν της παιδαγωγικής ομάδας είναι να αναπαράγει έναν διαφορετικό πολιτισμό από τον κυρίαρχο.

Έτσι λοιπόν, για μας η παιδική ηλικία δεν είναι μια προετοιμασία μετάβασης για την μελλοντική ενήλικη ζωή, είναι μια ειδική περίοδος με ειδικά χαρακτηριστικά και ειδικά προβλήματα. Τα παιδιά ζουν στο παρόν και για το παρόν.  Σε ένα περιβάλλον, τα χαρακτηριστικά του οποίου θα αναλύσουμε παρακάτω, το παιδί μπορεί να λειτουργήσει σύμφωνα με τα εσωτερικά του κίνητρα και τις επιθυμίες του για να δομήσει τον εαυτό του και να κατανοήσει τους άλλους. Η πρώτη παιδική ηλικία είναι η βάση του ατόμου για να καλλιεργήσει την αυτονομία, την αυτοπεποίθηση και την κριτική συνείδηση μέσα από το βίωμα της πραγματικότητας. Η απελευθέρωση της παιδικής ηλικίας από τις ενήλικες φιλοδοξίες, είναι το πρώτο βήμα για την κατάκτηση της ελευθερίας του. Υπερασπίζοντας την αυτονομία της παιδικής ηλικίας και την ικανότητα του παιδιού για αυτοδιάθεση, το παιδί μπορεί να επιλέξει για την ζωή του μέσα και έξω από τα τείχη του σχολείου και του σπιτιού. Η ελευθεριακή σκέψη και συγκεκριμένα οι ελευθεριακές προσεγγίσεις για την μάθηση θέτουν σαν βασικό το ζήτημα της ατομικής αυτονομίας, ιδωμένο από το πρίσμα της κοινοτικής ζωής. Ο C. Ward υποστηρίζει πως η ελευθεριακή μάθηση συντελείται σε τρία επίπεδα: 1. Το επίπεδο της ατομικότητας: όπου μέσα από την αυτενέργεια ο μαθητής κατακτά την προσωπική του γνώση. 2. Το επίπεδο της κοινότητας: με τη συνεκπαίδευση, την αλληλοβοήθεια και τη συμμετοχή κατακτά το βίωμα της δημοκρατικής συμβίωσης. 3. Το επίπεδο της οργάνωσης: βιώνοντας τη λειτουργία μιας αυτοοργανωμένης δομής που διέπεται από αντιιεραρχικές, οριζόντιες σχέσεις Επιλέγουμε την αυτονομία και την αυτορρύθμιση όχι μόνο στην σχολική καθημερινότητα αλλά στο σύνολο της κοινότητας μας, γιατί είναι μια δράση ζωντανή, δημιουργική, αυθεντική. Είναι μια πράξη σαν απάντηση στην κοινωνία που ζούμε. Μια πρόταση οργάνωσης μιας σχολικής κοινότητας με τα χαρακτηριστικά της αντιιεραρχίας, της ελευθερίας και της συμμετοχής. Το Μικρό δέντρο λειτουργεί με διαδικασίες που οι ίδιοι/ες συμμετέχοντες έχουν αποφασίσει, με αφετηρία τις προσωπικές ανάγκες και επιθυμίες για την ύπαρξη ενός κοινοτικού σχολείου. Με εργαλείο τις συνελεύσεις μας, στις οποίες επιδιώκουμε την ομοφωνία σαν διαδικασία ισοτιμίας και συνδιαμόρφωσης και όχι σαν αυτοσκοπό, δημιουργούμε ένα πλέγμα επικοινωνίας όλων των ομάδων: παιδιών, γονιών, συνοδών. Σκοπός είναι να αντιμετωπίσουμε και να διαχειριστούμε τις κοινωνικές αντιφάσεις και κατασκευές που βιώνουμε μαζί με τα παιδιά και όχι να δημιουργήσουμε γι’ αυτά μια γυάλα θεωρώντας πως ζουν σε ένα κοινωνικο-πολιτικό κενό.

Αφίσα Ημερίδας

Πρόγραμμα Ημερίδας

Σε ένα ακόμα βιωματικό εργαστήρι στο Μικρό Δέντρο, θα δούμε πως πραγματώνεται η ελευθεριακή εκπαίδευση μέσα από το εργαλείο μιας αμεσοδημοκρατικής συνέλευσης. Το εργαστήρι αυτό έχει έναν διπλό στόχο. Από την μία να δημιουργήσει μία πραγματική συνέλευση στο εδώ και στο τώρα, ένα εργαλείο όπου ο κάθε ένας και η κάθε μία μπορεί ισοδύναμα να συμμετέχει, και από την άλλη να αποτελέσει μία εκπαιδευτική διαδικασία που να μας τροφοδοτήσει με νέα εργαλεία διαχείρισης της πραγματικότητας. Γιατί στην ιεραρχική οργάνωση και την ανάθεση απαντάμε με ισοδυναμία και κυκλικότητα και στον ανταγωνισμό και τον ατομικισμό με συλλογικότητα και αλληλεγγύη.
Η αυτομόρφωση απευθύνεται σε ενήλικες και είναι με ελεύθερη συνεισφορά.
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ 6997736314, 6977850915

Την Κυριακή 9 Δεκέμβρη στις 11:00 σας περιμένουμε στο Μικρό Δέντρο, στη χειμωνιάτικη γιορτή μας.

Θα πραγματοποιηθεί ξενάγηση στον χώρο, αφήγηση παραμυθιού, face painting και θα φτιάξουμε κουλουράκια!

“Οι εκδρομές του Μικρού Δέντρου είναι αναπόσπαστο μέρος της κοινοτικής παιδαγωγικής διαδικασίας. Για μας είναι ο χώρος και ο χρόνος για να ανακαλύψουμε τους εαυτούς μας, τους άλλους αλλά και το περιβάλλον γύρω μας. Με το μέσο αυτό επανοικειοποιούμαστε τους δημόσιους χώρους παρεμβαίνοντας σε αυτούς. Η πόλη και η φύση θα είναι πάντα η καλύτερη βάση για την κατάκτηση της γνώσης και της ελευθερίας όχι μόνο των ενηλίκων αλλά και των παιδιών. Υπερασπίζοντας το δικαίωμα της παιδικής ηλικίας να μην είναι ταυτισμένη με την προετοιμασία για την ενηλικίωση, αλλά η ίδια η ζωή μέσα και έξω από τα τείχη του σχολείου και του σπιτιού.”
(Παιδαγωγικό πλαίσιο του Μικρού δέντρου)

Κάναμε ένα κύκλο γονείς-παιδιά-συνοδές και αφού ενεργοποιήσαμε το σώμα μας και τη συγκέντρωσή μας, βαλθήκαμε να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια σιωπή, να κοιτάξουμε το δάσος που μας περιτριγύριζε και να ακούσουμε τους ήχους των ζώων και των φυτών που ζουν εκεί. Η επιθυμία της ομάδας των παιδιών ήταν ρητή και ήταν αυτή που παρακίνησε όλη την κοινότητα. Πάμε να περπατήσουμε μέσα στο δάσος.
Στην πορεία μας, μετά από μερικά βήματα κάτι μας τράβηξε το ενδιαφέρον. Πολλές/οί παρατήρησαν και μοιράστηκαν με τις υπόλοιπες κάστανα που βρίσκονταν πεσμένα στο έδαφος. Έτσι δώσαμε χρόνο για να αγγίξουμε αυτούς τους καρπούς, να επεξεργαστούμε το αγκαθωτό τους περίβλημα, να στρέψουμε το βλέμμα μας ψηλότερα για να απαντήσουμε σε ερωτήματα όπως το πώς είναι το δέντρο καστανιά, πώς μοιάζουν τα φύλλα της και πως ο κορμός της. Αποφασίσαμε να συνεχίσουμε την πορεία μας συλλέγοντας κάστανα που βρίσκαμε.
Μπαίνοντας στο μονοπάτι που οδηγούσε στο δάσος αρχίσαμε να ακούμε τον ήχο που έκαναν τα βήματά μας πάνω στα ξερά φύλλα. Κάποιες/οι ελαφρύναμε το βήμα μας για να κάνουμε την παρουσία μας σιωπηλή ενώ άλλοι/ες εξερευνούσαν αδιάκοπα τα άλλα έμβια όντα γύρω μας.
Η ομάδα συγκεντρώθηκε γύρω από ένα νεκρό σκαθάρι που ανακάλυψε ο Λ. και αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε για το λόγο που πέθανε, πως ζει σ’αυτό το δάσος με τα ψηλά δέντρα και κάποιοι/ες αναπτύξαμε μια συμπάθεια γι’αυτό και ίσως και για όλα τα υπόλοιπα σκαθάρια. Στη συνέχεια εντοπίσαμε ένα κυκλάμινο. Σταθήκαμε, το αγγίξαμε παρατηρήσαμε τις ρίζες του και συζητήσαμε για τη ζωή του στο δάσος. Κάποιος σκέφτηκε να ακονίσει τα νύχια του σε ένα τραχύ φλοιό δέντρου όπως θα έκανε μια αρκούδα και τελικά όλοι/ες θέλησαν να νιώσουν πως ήταν αυτός ο φλοιός.
Βρήκαμε ένα ξέφωτο και αποφασίσαμε να σταματήσουμε. Εκεί υπήρχε μια ξύλινη κατασκευή, σαν το τίπι που έχουμε στο σχολείο. Μαζέψαμε ξερά κλαδιά για να επενδύσουμε την ξύλινη κατασκευή και μπήκαμε μέσα.
Η φύση μπορεί να μας προσφέρει αρκετά. Καρπούς για να φάμε αλλά και υλικά για να φτιάξουμε ένα σπίτι. Όμως η φύση υπάρχει εκεί και χωρίς εμάς. Τα δέντρα φυτρώνουν χωρίς να τα φυτέψει ο άνθρωπος και τα έντομα κάνουν τον κύκλο της ζωής τους χωρίς να τα βοηθά ή να τα απειλεί το ανθρώπινο χέρι.
Γυρίσαμε στο Μικρό Δέντρο και στην πρωινή συνέλευση της Δευτέρας φέραμε και όσα είχαμε μαζέψει από το δάσος του Χορτιάτη. Ο Λ. είχε προτείνει εκδρομή στο δάσος του Χορτιάτη,, όλοι και όλες συμφώνησαν. Το τοτέμ πέρασε από όσους/ες ήθελαν να μιλήσουν για την υλοποίηση της απόφασης.
Μια λέξη, μια φράση, ότι μας άρεσε, μας ενθουσίασε ή μας δυσκόλεψε. Κάποια έβαλε το θέμα : “τι θα κάνουμε με τα κάστανα”. Ο Ο. πρότεινε να τα βράσουμε και να τα φάμε. Η ιδέα τους/τις βρήκε όλους/ες σύμφωνους/ες. Όσοι/ες ήθελαν δήλωσαν τη διαθεσιμότητά τους και η ομάδα δημιουργήθηκε. Έσκαψαν ένα λάκκο στον αγρό, δίπλα στο τίπι, έφτιαξαν μια εστία με πλατιές πέτρες, μίλησαν για τη φωτιά και τους κανόνες ασφαλείας, γέμισαν την κατσαρόλα με νερό και υλοποίησαν την απόφαση. Το τέλος της ημέρας μας βρήκε να απολαμβάνουμε τα βρασμένα κάστανα συζητώντας πότε θα επισκεφθούμε ξανά το δάσος του Χορτιάτη.