Πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής: 6977850915

🌎“Γιατί, μετά τον όλεθρο που συνέβη σε αυτήν εδώ την ήπειρο, με την «ιστορική συνάντηση δύο κόσμων» που σημάδεψε ′′την αρχή της καταστροφής, την αρχή της λεηλασίας των πάντων “, δεν θάφτηκαν όλα. Οι σπόροι εκείνου του άλλου κόσμου φυλάχτηκαν, φροντίστηκαν, προστατεύτηκαν από τους φύλακες του βουνού, καρτερώντας την ώρα που θα έπρεπε να τους ξαναφυτέψουν, ώστε να αναδυθεί όχι ο προηγούμενος κόσμος, αλλά ένας άλλος κόσμος. Όχι εκδίκηση ή επιστροφή στο πριν, αλλά κάτι πολύ διαφορετικό.”
🌍Ενημερώσεις και κείμενα των Ζαπατίστας στο ιστότοπο
της “Πανελλαδικής δικτύωσης συντονισμού για τις γέφυρες της αξιοπρέπειας, των συναντήσεων και των αγώνων” https://karavanizapatista.espivblogs.net/

📣Good news!

🐝Στο “Μοντέρνο Σχολείο” του Francisco Ferrer η συνεκπαίδευση των φύλων, των ηλικιών και των τάξεων ηταν θεμελιώδης αρχή. Οι δάσκαλοι/ες χρειαζόταν να παραιτηθούν απο τα αυταρχικά τους εργαλεία και να αρνηθούν την αυθεντία τους. Η τιμωρία της μη συμβατής συμπεριφοράς ή η επιβράβευση του ανταγωνισμού δεν είχαν θεση σε ένα ελευθεριακό σχολείο. Η “Ολιστικη Εκπαίδευση” βασίζεται στην πλήρη αντίθεση με το παραδοσιακό διαχωρισμό των παιδιών σε πρωτοβάθμια , δευτεροβάθμια και ανώτερη εκπαίδευση. Το αναλυτικό πρόγραμμα ρυθμίζεται για το καθε παιδί-πολίτη, το οποίο όμως συμβιώνει σε μια κοινότητα. Η αυτορρυθμιση των παιδιών στη αμεσοδημοκρατική κοινότητα συχνά παρομοιάζεται με μια κοινότητα μελισσών.

“Ο Ζαν Γκραβ όπως και ο Πιότρ Κροπότκιν μίλησαν για την ολιστική εκπαίδευση (Integral Education) που έδινε έμφαση στην πολύπλευρη ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας. Η μάθηση δεν προέρχεται μόνο μέσα από τα βιβλία αλλά και από τα συναισθήματα, τις πρακτικές ικανότητες, τη φυσική κατάσταση, την κοινωνική και ηθική εκπαίδευση.”
📍Απόσπασμα από την βιβλιοπαρουσίαση “Οι περιπέτειες του Νονό” https://alliotikosxoleio.espivblogs.net/…/2019-6-18-oi-per…/
📣Ενδιαφέρουσα εκδήλωση για την επιρροή του Κροπότκιν στην Ελευθεριακή Εκπαιδευση.
https://fb.me/e/4Zhp03DyV

“Το παιχνίδι για τον Vygotsky δεν είναι μία πραγματικά συμβολική πράξη. Τα αντικείμενα που χρησιμοποιεί το παιδί στο παιχνίδι του δεν χάνουν ποτέ εντελώς τη σημασία που έχουν σαν αντικείμενα, δεν γίνονται ποτέ σημεία. Επειδή το αντικείμενο για το παιδί δεν αποτελεί σημείο όπως για έναν ενήλικα που κάνει συνειδητούς συμβολισμούς αλλά συνεχίζει να έχει κάποια, δευτερεύουσα έστω, σημασία. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία το παιδί προσπαθεί παίζοντας να διαχωρίζει το νόημα από το αντικείμενο, να μάθει δηλαδή να ενεργεί και να σκέφτεται για πράγματα που είναι πέρα από τις αισθήσεις. Για να το κατορθώσει όμως αυτό χρειάζεται το παιχνίδι.

Για τον Vygotsky κάθε παιχνίδι είναι παιχνίδι με κανόνες και σκοπό και βασίζεται πρωτίστως στην πραγματικότητα. Στην αρχή το παιχνίδι είναι η αναβίωση μιας πραγματικής κατάστασης και ο σκοπός του δεν είναι ακόμα συνειδητός αλλά γίνεται συνειδητός παίζοντας. Στην προσχολική ηλικία, λέει ο Vygotsky, το παιδί παίζει πάνω στους κοινωνικούς κανόνες που δεν είναι ακόμα συνειδητοί.«Ότι περνά απαρατήρητο για το παιδί στην πραγματική ζωή, γίνεται κανόνας συμπεριφοράς στο παιχνίδι….. Από μία άποψη, ένα παιδί είναι ελεύθερο στο παιχνίδι να αποφασίσει για τις πράξεις του. Αλλά από μία άλλη άποψη πρόκειται για μία απατηλή ελευθερία, επειδή οι πράξεις του παιδιού στην ουσία υπόκεινται στο νόημα των αντικειμένων, και το παιδί δρα αναλόγως».

Τέλος, το παιχνίδι οδηγεί στον αυτοέλεγχο. Εδώ υπάρχει η επιθυμία για συμμόρφωση σε έναν κανόνα για χάρη του παιχνιδιού, το κίνητρο είναι λοιπόν εσωτερικό. Το παιδί μέσα από την υπακοή σε αυτούς τους κανόνες αντλεί ευχαρίστηση και άρα οδηγείται στην αυτοπειθαρχία και τον αυτοέλεγχο. «Κανονικά ένα παιδί ζει την πειθάρχηση στους κανόνες όταν απαρνιέται κάτι που θέλει, εδώ όμως η πειθάρχηση σε έναν κανόνα και η αποκήρυξη της δράσης ως αποτέλεσμα της άμεσης παρόρμησης είναι τα μέσα που οδηγούν το παιδί στη μέγιστη ευχαρίστηση.» Σε γενικές γραμμές, ο Vygotsky είδε πέρα από τον ρόλο του παιχνιδιού στη γνωστική ανάπτυξη και τον κοινωνικό του ρόλο και πως μέσα από αυτό το παιδί εντάσσεται και προσαρμόζεται στην κοινότητα.”

Απόσπασμα από την μπροσούρα μας “Η φαντασία και το παιχνίδι ως εργαλεία μαθησης και συμβίωσης”
Για το πλήρες κείμενο και τις υπόλοιπες μπροσούρες μας:
https://alliotikosxoleio.espivblogs.net/category/mprosoyres/

☁️Ετοιμασίες αγρού
Το 2017 η κοινότητα του Μικρού Δέντρου παιδιά-γονείς-συνοδές ξεκίνησαν να καθαρίζουν ενα μικρό κομμάτι δάσους του Σέιχ Σου στο πίσω μέρος του κτιρίου. Κατευθείαν ολες οι δραστηριότητες της κοινότητας μεταφέρθηκαν στον αγρό συνελευσεις, εκδηλώσεις, αυτομορφώσεις και φυσικά η καθημερινή δραστηριότητα των παιδιών. Ο αγρός εμπλούτισε τις διαδικασίες μας, από τις χειρωνακτικές μέχρι τις θεωρητικές. Προστέθηκαν δουλειές που τις μάθαμε μέσα απο την ενασχόληση μας με το χώμα, όπως φυτέματα, κλαδέματα, κατασκευή σκάμματος για τα νερά τις βροχής κ. α. Σε επίπεδο θεωρητικό ο αγρός εμπλούτισε την κοινότητα με ζητήματα όπως ηθική των ζώων και γενικότερα με ζητήματα οικολογίας και περιβαλλοντικής εκπαίδευσης. Στην καθημερινότητα με τα παιδιά ο αγρός άνοιξε ένα ολοκαίνουριο πεδίο, αυτό της παιδαγωγικής του δάσους και για ακόμη μια φορά επανανοηματοδοτήσαμε το Ζούμε Μαζί – Μαθαίνουμε Μαζί, αλλα αυτή τη φορά στη φύση. Τα παιδιά αμέσως βγάλανε το Μέσα Έξω! Τα υλικά του ατελιέ, των μαθηματικών , της γλώσσας , των επιστημών, της κουζίνας, το μαλακό “δωματιο”, την βιβλιοθήκη. Οι ενήλικες είχαν ενα χείμαρρο ιδεών για κατασκευές όπως υπαίθριο κύκλο συνέλευσης, σκαρφαλώματα, δεντρόσπιτο, λίμνη κ. α.
🌱Μία πραγματική αγάπη για το περιβάλλον, την φύση και την γνώση, ξεπήδησε μέσα απο τα παιδιά. Ένα περιβάλλον που μπορούσαν να αναπτύξουν την φαντασία, την περιέργεια, τον προσανατολισμό, την επικοινωνία, την κίνηση, την αλληλοβοήθεια. Εμείς οι ενήλικες το μόνο που είχαμε φτιάξει ήταν ένα “προετοιμασμένο περιβάλλον” που τα παιδιά μπορούσαν να εξερευνήσουν ειρηνικά τον εαυτό τους, τις άλλες και τα άλλα έμβια όντα.
🌥️Από το χτίσιμο του εαυτού στο χτίσιμο της κοινότητας.

Στην καθημερινή μας επαφή με τα παιδιά, ενισχύουμε την ελεύθερη βούλησή τους, κάνοντάς τους εμφανή την ικανότητά που κατέχουν στο να αποφασίζουν τι θέλουν να μάθουν, να παίρνουν πρωτοβουλίες και να δρουν και δείχνοντας τους, ακόμα, με ποιους τρόπους μπορούν να μάθουν, τη χρήση των εργαλείων, θεωρητικών και πρακτικών. Με αυτό τον τρόπο, τα παιδιά στέκονται όλο και πιο αυτόνομα, από τους ενήλικες, στη διαδικασία κατάκτησης της γνώσης.

Δίνουμε τη δυνατότητα στα παιδιά, να έχουν τη δικιά τους συνέλευση, την παιδική συνέλευση, μια διαδικασία στην οποία μπορούν να εκφράσουν τις ανάγκες, τα ενδιαφέροντά τους, τις ιδέες τους και να αποφασίσουν τόσο για το τι θέλουν να μάθουν και σε ποιες δραστηριότητες θέλουν να εμπλακούν όσο και για τις ευθύνες που μοιραζόμαστε μεταξύ μας στην καθημερινή μας συμβίωση.

Κάποιοι θέλουν να μάθουν για τους πλανήτες, κάποιες θέλουν να μάθουν να γράφουν τα ονόματά τους. Κάποιοι χρειάζεται να μαγειρέψουν, κάποιες χρειάζεται να μαζέψουν τα φύλλα για το κομπόστ. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται την πολιτική ελευθερία τους μέσα από την συμμετοχή τους στη λήψη αποφάσεων και συχνά, η παιδική συνέλευση είναι γεμάτη από προτάσεις για καινούριες κατασκευές, εκδρομές, ιδέες για υλικά…

Εμείς, από την πλευρά μας, δεν διδάσκουμε ηθική, θρησκεία, φιλοσοφία ή πολιτική. Όποιο ζήτημα τέτοιας φύσεως ανακύπτει
μόνο από τα παιδιά- επεξεργάζεται σε κύκλους συζητήσεων ή σε διαπροσωπικές συζητήσεις, πάντα στρέφοντας το ερώτημα προς
το παιδί και αποφεύγοντας την κατήχηση και την διδακτική αναπαραγωγή στερεοτύπων και κοινωνικών κανονισμών. Στην διαδικασία κατάκτησης της ελευθερίας, το περιβάλλον χρειάζεται να δίνει ερεθίσματα για μάθηση, να εκφράζει τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των παιδιών, να επιτρέπει και όχι να τους δημιουργεί εμπόδια. Πρέπει να δίνουμε την δυνατότητα στο παιδί, να μπορεί να χειριστεί το περιβάλλον και τα παιδαγωγικά υλικά του. Η Μ. Montessori, σχετικά με τα παιδαγωγικά υλικά, αναφέρει:
‘…τα εργαλεία δεν είναι διδακτικά μέσα με την κανονική σημασία
του όρου […] είναι μια βοήθεια για το παιδί, που τα επιλέγει, τα
αποκτά, τα χρησιμοποιεί σε συνάρτηση με τις κλίσεις, τις ανάγκες
και τις τάσεις του ενδιαφέροντός του.’ (Houssaye, 2000:208). ‘

Το παιδί ωθείται στη μάθηση και στην ανακάλυψη από όσα το εκφράζουν και το συγκινούν αλλά παράλληλα πρέπει να υποστηρίζεται από ένα επιστημονικά οργανωμένο περιβάλλον μέσα στο οποίο θα επιλέγει ελεύθερα υλικό και ασχολίες’ (Παιδαγωγικό πλαίσιο Μικρού Δέντρου). Το περιβάλλον μας δεν αποτελεί μια αντανάκλαση ενός αναλυτικού προγράμματος που αντιλαμβάνεται τα παιδιά μιας συγκεκριμένης ηλικίας ως μια ομοιογενή μάζα. Το περιβάλλον μας είναι εμπλουτισμένο με βασικές δραστηριότητες για την ανάπτυξη επιθυμητών ικανοτήτων και δεξιοτήτων αυτής της ηλικίας, αλλά βρίσκεται συνεχώς σε μια αλληλεπίδραση με τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των παιδιών, έτοιμο να μεταμορφωθεί και να γίνει κατασκεύασμα και των ίδιων.

Στη δημιουργία του περιβάλλοντος συντελεί αποφασιστικά το κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο των παιδιών, καθώς και οι αστάθμητες υποκειμενικότητες τους, τόσο ξεχωριστά όσο και σαν σύνολο.
“Όταν δώσουμε στο παιδί την ελευθερία που χρειάζεται, τα κατάλληλα υλικά και το σωστό περιβάλλον, το παιδί λαχταρά την εργασία. Το περιβάλλον θα πρέπει να προωθεί και να προκαλεί τη δραστηριότητα, και το πρόβλημα της πειθαρχίας θα λύνεται μόνο του. Διότι το ζήτημα της ελευθερίας και της πειθαρχίας είναι συνδεδεμένο με την εργασία, και έχουν στενή σχέση μεταξύ τους. Όταν θα υπάρξει κάποια έλλειψη πειθαρχίας, βρίσκουμε την αιτία της σε κάποια έλλειψη ελευθερίας (Μontessori, 1981:132)”
Από την Μπροσούρα μας”Ελευθερία και Όρια”

Για το πλήρες κείμενο καθώς και για τις υπόλοιπες μπροσούρες μας:
https://alliotikosxoleio.espivblogs.net/category/mprosoyres/

🌍ΟΙ ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΑΝ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ🌎

Είναι ωραία να συναντιόμαστε!
Είναι ωραία να συναντιόμαστε μικροί και μεγάλοι!
Είναι ωραία να συναντιόμαστε μικροί και μεγάλοι στις πλατείες!
Είναι ωραία να συναντιόμαστε μικροί και μεγάλοι στις πλατείες με διαφορετικές αφετηρίες!
Είναι ωραία να συναντιόμαστε μικροί και μεγάλοι στις πλατείες με διαφορετικές αφετηρίες μα και με κοινές επιθυμίες!
Είναι ωραία να συναντιόμαστε για να μαθαίνουμε από τις αλλιώτικες “ιστορίες, τις γεωγραφίες, και τα ημερολόγια”.
Και όπως πολύ εύστοχα έστειλε το μύνημα της η φίλη μας η Δ. 6 χρόνων:
“Ειμαι Εδώ Είναι Δευτέρα και Μου Αρέσει”
Καλή Αντάμωση!