Το Μικρό Εργαστήρι Θεάτρου γεννήθηκε μέσα στο Μικρο Δέντρο με στόχο να αποτελέσει επιπλέον χωρόχρονο συνάντησης της κοινότητας αλλά και ένα παράθυρο ώστε αυτή να « μεγαλώσει».
Μέσα στο θέατρο βρίσκουμε την κατάλληλη ατμόσφαιρα και εργαλεία για να μοιραζόμαστε βιώματα και να μάθουμε να συνδημιουργούμε, να εξερευνούμε ζητήματα που απασχολούν το άτομο ή την κοινότητα , να ανακαλύπτουμε και να χρησιμοποιούμε τα εκφραστικά μας μέσα, να κατασκευάσουμε κοινούς συμβολισμούς και γλώσσες, να γνωρίσουμε πολλές οπτικές γωνίες σε μια εικόνα, να κατασκευασουμε με υλικά φανταστικούς κόσμους, να εξασκούμε τον αυθορμητισμό και έπειτα την οργάνωση μας , να καταλαβαίνουμε το μέσα μας και το έξω μας με το χρονορρυθμό που επιλέγουμε ελεύθερα άλλοτε ατομικά και άλλοτε συλλογικά.
Με αφορμή «κάτι που σκέφτομαι», κάτι που μας «βασανίζει», μια ιστορία, ένα περιστατικό της καθημερινότητας, μια φωτογραφία ή έναν πινάκα, ένα τραγούδι ή ένα παιχνίδι και μέσα από τον αυτοσχεδιασμό, την κίνηση, τη μουσική και το τραγούδι, το λόγο αλλά και τη σιωπή, τα σκηνικά και τις μεταμφιέσεις, τις κούκλες και τις μάσκες, τη συμβολική γλώσσα προσπαθούμε να καταλάβουμε, να μοιραστούμε, να εξηγήσουμε, να ξανασκεφτούμε, να πειραματιστούμε πάνω σε προβλήματα και λύσεις, να χτίσουμε συλλογικά τη δική μας αισθητική γλώσσσα.

στη Facta non Verba…

H θεατρική ομάδα Facta non Verba δημιουργήθηκε το 2002 με κοινή αφετηρία την αγάπη για το θέατρο, την επιθυμία για κοινωνική απελευθέρωση, και την ελεύθερη δημιουργία. Δίνοντας έμφαση στην κοινωνικοπολιτική διάσταση και τη συλλογική φύση του θεάτρου, ανοίγουμε ένα νέο κύκλο στον νέο μας χώρο (Βαλαωρίτου 18 στον 7ο όροφο Θεσσαλονίκη) εγκαινιάζοντας το Θέατρο της Επικοινωνίας. Στόχος μας είναι η προώθηση της επικοινωνίας, της αυτοοργάνωσης, της συλλογικής λήψης αποφάσεων, της βιωματικής μάθησης, της ατομικής και συλλογικής αυτομόρφωσης και η ενεργή παρουσία μας στην πόλη συστηματικά μέσω της συλλογικής δημιουργίας σε μέρη που θα επιλέγουμε.

Το εργαστήρι απευθύνεται σε παιδιά από (5) ετών
Είσοδος από Λέοντος Σοφού 20
Πληροφορίες – εγγραφές : 6996446690 και 6944564328

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, η χρονιά μας ξεκινάει με αναδιαμόρφωση του χώρου και την καθαριότητα του αγρού.

Το πρωί της Κυριακής, 9 Σεπτεμβρίου, παιδιά, γονείς και συνοδές καθαρίζουμε και ξεχορταριάζουμε τον αγρό μας που αποτελεί μέρος του Σέιχ Σου και χρειάζεται να το καθαρίζουμε τακτικά από τα σκουπίδια που μαζεύονται με τις βροχές. Το μεσημέρι φέρνουμε το φαγητό μας και τρώμε όλοι και όλες μαζί. Φέτος είπαμε να καλέσουμε και τους φίλους μας σε αυτήν την πρώτη συγκέντρωση. Θα έχουμε γάντια και σακούλες, φέρτε μόνο το φαγητό σας.

Σας περιμένουμε!

Το Μικρό δέντρο συμμετέχει στην συνάντηση διαλόγου με θέμα ‘Η αξία της αυτοδιαχείρισης: ιδέες και πρακτικές, η οποία διοργανώνεται από το Πρόγραμμα Προαγωγής Αυτοβοήθειας στη Ραψάνη της Λάρισας στις 31 Αυγούστου με 2 Σεπτεμβρίου.

Κεντρικός στόχος του διημέρου είναι η ανάδειξη της σημασίας της αυτοδιαχείρισης ως μέσου απάντησης σε κοινωνικές ανάγκες και προβλήματα.

Πριν λίγο καιρό μας ήρθαν δύο κούτες με το ταχυδρομείο. Κάτσαμε όλοι και όλες σε ένα κύκλο για να ανοίξουμε τα κουτιά εκ των οποίων το ένα ήταν από Αθήνα και το άλλο από Αγγλία. Κάθε φορά που παραγγέλνουμε παιδαγωγικό υλικό όλη η κοινότητα μοιράζεται τον ενθουσιασμό. Πριν όμως απαριθμήσουμε τα καινούρια υλικά, ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά.
Τον Σεπτέμβριο του 2013 νοικιάσαμε ένα σπίτι στο Κρυονέρι και αφού το βάψαμε, το μαστορέψαμε και το καθαρίσαμε κάναμε μια ικανοποιητική παραγγελία ακατέργαστου ξύλου και… βουρ για τις δουλειές. Το ξύλο θα το μεταμορφώνονταν σε έπιπλα και παιδαγωγικό υλικό για το σχολείο μας. Στην πορεία συναντηθήκαμε με επιπλοποιούς, μαραγκούς, μπογιατζήδες και άλλους τεχνίτες. Μας κόβανε κύβους, πρίσματα και ράβδους σε ακριβείς διαστάσεις και εμείς μετά τα τροχίζαμε και τα βάφαμε. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι μας πρόσφεραν τον χρόνο τους και τα υλικά τους χωρίς να έχουν άμεση εμπλοκή ή κάποιο όφελος από το εγχείρημα. Σιγά σιγά μάθαμε όλες να κατασκευάζουμε και να μεταποιούμε έπιπλα αλλά και αντικείμενα στα μέτρα των παιδιών. Έτσι λοιπόν, κατασκευάστηκαν τα ράφια, οι βιβλιοθήκες και τα τραπέζια του σχολείου. Χρειάστηκαν επίσης πολλές ώρες υπομονής και συγκέντρωσης για να βαφτούν ο ροζ πύργος, η καφέ σκάλα, η μπλε και κόκκινες ράβδοι, οι χρωματικές πλάκες, η κινητή αλφάβητος, τα δώρα του Froebel, το οικοδομικό υλικό κ.τ.λ. Ακόμη, μαζέψαμε από τα σπίτια μας και τα σπίτια φίλων και αλληλέγγυων, ότι άλλο μπορεί να χρειάζεται ένα σπίτι με αρκετούς συγκάτοικους.
Συνεχίζοντας με το ζήτημα του περιορισμένου χρόνου – σαν προβληματική της αυτοοργάνωσης – γεγονός που σίγουρα δεν απασχολεί τα παιδιά αλλά τους ενήλικες. Οι ενήλικες θεωρούμε πως δεν θέλουμε να χάνουμε το χρόνο μας, ενώ αντίθετα για τα παιδιά θεωρούμε δεδομένο πως χάνουνε το χρόνο τους παίζοντας. Παρ’ όλα αυτά “Είναι προφανές ότι τα παιδικά χρόνια δε θα έπρεπε να ξοδεύονται άσκοπα όσο τώρα…Τα παιδιά που έχουν κατασκευάσει με κομμάτια από χρωματιστά χαρτιά τα τετράγωνα του Πυθαγόρειου Θεωρήματος δεν θα το δουν σαν ένα όργανο βασανισμού που επινόησαν οι δάσκαλοι για την γεωμετρία…Γνωρίζουμε πόσο αρέσει στα παιδιά να κατασκευάζουν παιχνίδια μόνα τους…Οι γονείς, όμως, είτε ναρκώνουν από βλακεία αυτό το πάθος ή δεν ξέρουν πως να το χρησιμοποιήσουν.”* Τα παιδιά του Μικρού Δέντρου δεν έφτασαν πρώτη φορά μια Δευτέρα με τις τσάντες στην αυλή του σχολείου και πέρασαν με αγωνία την πόρτα αποχωριζόμενα τους γονείς τους, αλλά ήταν ενεργά και παρόντα σε όλες τις διαδικασίες προετοιμασίας του σχολείου. Και έτσι ακόμα συμβαίνει, κάθε εργασία που χρειάζεται ή αποφασίζεται να γίνει μας αφορά όλους/ες και είναι ευθύνη τόσο του ατόμου που το ανέλαβε όσο και ολόκληρης της κοινότητας.

Φτάνοντας στην φετινή σχολική χρονιά, τον Σεπτέμβριο του 2018 το Μικρό Δέντρο είναι εμπλουτισμένο και ‘μεγαλωμένο’ κατά πέντε χρόνια. Όπως λοιπόν και το περιβάλλον έχει εμπλουτιστεί με παιδαγωγικό υλικό, έπιπλα και βιβλία, έτσι και το έμψυχο μέρος του περιβάλλοντος δηλ. το πλέγμα των σχέσεων μας και των εμπειριών μας τόσο στο εσωτερικό της κοινότητας όσο και στις συνεργασίες της. Η παιδαγωγική που έχουμε επιλέξει και προσπαθούμε να πραγματώσουμε είναι τρόπος ζωής και συμβίωσης στο σπίτι, στο σχολείο, στη πόλη, στη φύση…
Ανοίγοντας ζητήματα αλληλεγγύης θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τα άτομα και τις συλλογικότητες που μας στήριξαν και μας στηρίζουν στο μέλλον, στο παρελθόν και στο παρόν.

“Η αληθινή εκπαίδευση, άξια του ονόματος της, θα κατορθώσει τα πάντα μόνο με τον αυθορμητισμό.” F. Ferrer

*P. Kropotkin, Διανοητική και χειρωνακτική εργασία, ελεύθερος τύπος 2015

Ο διώνυμος κύβος. Μοντεσσοριανό υλικό που αναπαριστά με αισθητηριακό τρόπο το ανάπτυγμα του κύβου (α+β) εις την τρίτη. Το παιδί χτίζει τον κύβο καθοδηγούμενο μόνο από το χρώμα και το σχήμα, εξερευνώντας μία αφηρημένη ιδέα βασιζόμενο σε πληροφορίες που ήδη γνωρίζει. Η φιλοσοφία αυτή, του να ξεκινάς από κάτι χειροπιαστό και συγκεκριμένο και να οδηγείσαι βήμα βήμα στον κόσμο της αφαίρεσης, διαπερνά όλο το Μοντεσσοριανό υλικό.

Ξεκινήσαμε τη μελέτη για το φύλο, το σώμα και τη σεξουαλικότητα στην παιδική ηλικία, αναγνωρίζοντας πως δεν ζούμε σε μια κοινωνικά και πολιτικά κενή συνθήκη αλλά σε μια πατριαρχική και καπιταλιστική δόμηση των δυτικών κοινωνιών, μέσα στις οποίες το φύλο, το σώμα και η σεξουαλικότητα αποτελούν μηχανισμούς εξουσίας και επιβολής του κυρίαρχου συστήματος, όμως και πεδία μάχης και αντιστάσεων. Έτσι, είμαστε ενάντια στην εξήγηση των διακρίσεων, σε σχέση με το φύλο, το σώμα και τη σεξουαλικότητα, ως φυσικά βιολογικά δεδομένα, διότι με αυτόν τον τρόπο γίνονται αντιληπτές ως φυσικές και νομιμοποιούνται οι κοινωνικές ανισότητες και οι σχέσεις εξουσίας που προκύπτουν.
Η στάση της κοινότητάς μας σε σχέση με τη διαδικασία εκμάθησης του φύλου, τις ενήλικες προσδοκίες και τις έμφυλες διακρίσεις αποτυπώνεται στην όλη διαμόρφωση του μαθησιακού περιβάλλοντος, της ενήλικης συμπεριφοράς, των σχέσεών και των πολιτικών διαδικασιών μας. Προσεγγίζουμε με ενδιαφέρον τις έννοιες του αυτοπροσδιορισμού και της ισοδυναμίας.
Αντιμετωπίζουμε το σώμα ως κύριο μέσο γνωριμίας, αλληλεπίδρασης και επικοινωνίας με τον εαυτό και τους άλλους. Δίνουμε έμφαση στο δικαίωμα για την αυτοδιάθεση του σώματος και στη διαμόρφωση, από ενήλικες και παιδιά, μιας κουλτούρας συναίνεσης ως προς αυτό.
Βλέπουμε τη θεωρία της παιδικής αθωότητας και την κυρίαρχη άποψη πως η σεξουαλικότητα αποτελεί άκρως ιδιωτικό ή ενήλικο ζήτημα, ως θέσεις που καταστέλλουν την παιδική αυτονομία.

We began our research about gender, body and sexuality in childhood by recognizing that we don’t live our lives in a social and political gap (emptiness), but in patriarchal capitalist western society in which gender, body and sexuality consist mechanisms of authoritarianism and enforcement of a dominant system, but also a battlefield of resistance. For this matter, we are against the interpretation of any discrimination due to biological data, because in this way social inequality and authoritarian relationships become natural and legitimate.
Our pedagogical approach in the procedure of learning the gender, the body and the sexuality, is reflected in the whole environment. In adult behavior, relationships and expectations, in gender discrimination, in our political procedures. We approach with interest in the meaning of self-designation and equivalence.
The body is channel of meeting, reacting and communicating with ourselves and the others. We emphasize on the right to self-sufficiency and determination, for adults and children, a culture of consent.
The theory of children’s innocence is a dominant perspective, which suppresses children’ autonomy and preserves sexuality as a highly private and adult issue.

Την τελευταία μέρα στο Μικρό Δέντρο δεν την γιορτάσαμε με διαφορετικό τρόπο, απ’ ότι γιορτάζουμε τις άλλες μέρες.
Την τελευταία μέρα στο Μικρό Δέντρο δεν αφήσαμε τα πιάτα άπλυτα, τα ράφια ασυμμάζευτα και τα τραπέζια λερωμένα.
Την τελευταία μέρα στο Μικρό Δέντρο δεν παίξαμε και δεν δουλέψαμε διαφορετικά, ούτε συζητήσαμε για άλλα θέματα απ’ ότι τις άλλες μέρες.
Την τελευταία μέρα στο Μικρό Δέντρο δεν συνέβη τίποτα διαφορετικό απ’ ότι συμβαίνει τις υπόλοιπες μέρες..

Η μπροσούρα “η συνέλευση των παιδιών” αρχικά παρουσιάστηκε τον Νοέμβριο του 2015 ως συνοδευτικό κείμενο για την προβολή “η συνέλευση των ποντικών”, μία συλλογή οπτικοακουστικού υλικού από ντοκουμέντα και αναπαραστάσεις παιδικών συνελεύσων.

Έκτοτε αναθεωρήθηκε το Γενάρη του 2017, μετά από μία σειρά εκδηλώσεων σε διάφορες πόλεις του ελλαδικού χώρου

και τώρα, τον Ιούνη του 2018, την εμπλουτίσαμε κι άλλο.

για να διαβάσετε τη μπροσούρα πατήστε εδώ

Στο πλαίσιο της δικτύωσης και της έρευνας, η παιδαγωγική ομάδα του Μ.Δ. επισκέπτεται τακτικά άλλα σχολεία αναζητώντας ανατροφοδότηση.

Το παρακάτω κείμενο είναι η συλλογή των εμπειριών μας από τις επισκέψεις μας σε σχολεία του Βερολίνου και της Ισπανίας.

για να διαβάσετε το κείμενο πατήστε εδώ