Μια παιδαγωγική σχέση.
Πέρασαν κιόλας πέντε χρόνια από την δημιουργία του Παιδαγωγικού μας Πλαισίου τον Μάρτιο του 2014. Ξεκινήσαμε η καθεμία από την δική της αφετηρία με επιθυμία να χτίσουμε ένα σχολείο μαζί με τα παιδιά και τους γονείς, ζώντας μαζί σα μέλη μιας αντιιεραρχικής, αυτοοργανωμένης κοινότητας. Επιθυμία μας ήταν να δημιουργήσουμε συνθήκες που θα επιτρέπουν την ελευθερία επιλογής και την αυτονομία μέσα σε ένα κοινωνικό πλαίσιο που θα βασίζεται σε δεσμούς αλληλεγγύης και συνεργασίας. Η παιδαγωγική ομάδα του 2014 ξεκίνησε την μελέτη της για την ελευθεριακή, αναρχική και δημοκρατική εκπαίδευση και περιπλανήθηκε μέσα σε θεωρίες κοινωνιολογικές, πολιτικές, φιλοσοφικές και παιδαγωγικές. Ακόμη ταξίδεψε σε άλλες πόλεις, σε άλλες χώρες και σε άλλα εγχειρήματα γνωρίζοντας άλλες επιθυμίες και οπτικές.
Κάπου εκεί, ξεκίνησε η αναζήτηση της θεωρίας και της πράξης, άρχισε η σύνθεση και αναδείχθηκαν οι αντιφάσεις, ενώ ταυτόχρονα υπήρξε μεγάλη αγωνία και πάθος για το πώς θα επιχειρήσουμε να τα εφαρμόσουμε όλα αυτά στο παρόν, σε ένα ελεύθερο σχολείο. Κάπου εκεί ξεκίνησαν οι πολύωρες συνελεύσεις και αυτομορφώσεις για ζητήματα ελευθερίας, εξουσίας και επιβολής, επιρροής, ενεργητικότητας και παθητικότητας. Η Παρεμβαίνουσα μη Κατευθυντική και η μέθοδος των βιωμάτων αποτέλεσε κι αποτελεί ένα ασφαλές σημείο εκκίνησης και μία πρόταση για το πώς φανταζόμαστε μια ελεύθερη κοινότητα. Έτσι κι έγινε. Ξεκινήσαμε να “Ζούμε Μαζί”, δημιουργώντας ένα δίκτυο επικοινωνίας και αλληλεπιρροής όπου δεν χωρούσαν ούτε αυθεντίες ούτε ειδήμονες. Η αυθεντική επικοινωνία στις ανθρώπινες σχέσεις βιωμένη μέσα από το τρίπτυχο “Ακούω-Συνοδεύω-Προτείνω”, αποτελεί μια εκδοχή αλληλοεμπλουτισμού της αυτοεκπαίδευσης και συνεκπαίδευσης παιδιού και ενήλικα.
Γράφοντας αυτό το κείμενο εντοπίσαμε διάφορες δυσκολίες, οι λέξεις δεν έρεαν αυτόματα, κάνοντας δύσκολο να μεταφέρουμε την έμπνευση που μας έχει προκαλέσει η φιλοσοφία και στάση της Παρεμβαίνουσας μη Κατευθυντικής. Μπορεί η παιδαγωγική φιλοσοφία του Μικρού Δέντρου να είναι μια σύνθεση διαφόρων προσεγγίσεων, κεντρικό ρόλο όμως στο πως επιλέγουμε να επικοινωνούμε και να συνοδεύουμε στην ειρηνική εξερεύνηση του εαυτού και του ‘άλλου’ έπαιξε το νόημα της επιθυμίας στην μάθηση του Michel Lobrot. Και όπως αναφέρει και ο ίδιος «Οι λέξεις είναι συμβατές, αρκεί να τις ορίσουμε..» Αρκεί να πιστεύεις και να επικεντρώνεις στον ‘άλλο’ , να εμπλουτίζεσαι και να εμπλουτίζεις, να αποδέχεσαι και να σε αποδέχονται.
Με αυτές τις λέξεις ξεκινήσαμε να οραματιζόμαστε, να επιθυμούμε και να υλοποιούμε αυτή την κοινότητα. Συμφωνήσαμε στην βάση της εμπιστοσύνης ότι επιθυμούμε μία ολιστική εκπαίδευση (integral education) εμποτισμένη από Αγάπη, Γνώση και Αλληλεγγύη, εμπνεόμενες από τα λόγια του Lobrot: «Οι διανοητές (Montessori, Decroly, Dewey, Ferriere, Freinet κ.α.) της αρχής του αιώνα είχαν λοιπόν δίκιο, είχαν ένα προφητικό όραμα. Πρέπει να τους ακούμε. Μπορούμε μάλιστα να προχωρούμε πέρα από αυτούς…». Κι αν συγκινηθήκαμε παραπάνω και αναπολήσαμε το παρελθόν και τις διαδρομές μας είναι γιατί ο Michel Lobrot μας άφησε προχθές, θυμίζοντας μας οτι οι ανθρώπινοι δεσμοί συνιστούν έναν πραγματικό εμπλουτισμό, μετασχηματίζοντας τις σχέσεις και την κοινωνία.
Ζώντας Μαζί.
https://www.vpndi.gr/michel-lobrot/
https://skasiarxeio.wordpress.com/…/%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%…/