Με αφορμή την βιογραφία που μόλις κυκλοφόρησε ‘Αγαπώντας χωρίς αυταπάτες’ σε μετάφραση του Φ. Κοκαβεση και επιμέλεια- πρόλογο του Γ. Τσιάκαλου.

Από την παρουσίαση του βιβλίου
“Την επόμενη μέρα για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια μιας συνομιλίας δεν μίλησα στα παιδιά, αλλά με τα παιδιά. Δεν μίλησα για το τι ήθελα εγώ να είναι, αλλά γι’ αυτό που ήθελαν εκείνα και θα μπορούσαν να είναι. Ίσως εκείνη την ημέρα πείστηκα για πρώτη φορά ότι υπάρχουν πολλά που μπορούμε να μάθουμε από τα παιδιά, ότι και αυτά απαιτούν και θέτουν όρους και διατυπώνουν ενστάσεις – και ότι έχουν το δικαίωμα να το πράξουν”. (Γιάνους Κόρτσακ)
Τα παιδιά είναι ένας ακόμα ‘άλλος’ που καταπιέζεται κοινωνικά, και ο σκοπός του ενήλικα είναι να υπερασπιστεί τα δικαιώματα τους, συνοδεύοντας τα με σεβασμό στις εκάστοτε συνθήκες να ‘υπάρχουν’ και να ‘είναι’. Η πολωνική λέξη “Samorząde» χρησιμοποιείται από τον Korczak για να περιγράψει την αυτο-διαχείριση και στα δυο ορφανοτροφεία που είχε ιδρύσει.

Η μπροσούρα ‘Η παιδαγωγική του Σεβασμού’ που συνοδεύει την ταινία ‘Η θυσία του Κορτσακ’ (A. Wajda) από την παιδαγωγική ομάδα του 2016 στα πλαίσια του ‘Φεστιβάλ παιδαγωγικού Ντοκιμαντέρ’ https://alliotikosxoleio.espivblogs.net/…/2016-1-15-i-thys…/