Διαχείριση των διακρίσεων στα πλαίσια της κοινότητας μάθησης (EUDEC)

Ξεκινήσαμε τη μελέτη για το φύλο, το σώμα και τη σεξουαλικότητα στην παιδική ηλικία, αναγνωρίζοντας πως δεν ζούμε σε μια κοινωνικά και πολιτικά κενή συνθήκη αλλά σε μια πατριαρχική και καπιταλιστική δόμηση των δυτικών κοινωνιών, μέσα στις οποίες το φύλο, το σώμα και η σεξουαλικότητα αποτελούν μηχανισμούς εξουσίας και επιβολής του κυρίαρχου συστήματος, όμως και πεδία μάχης και αντιστάσεων. Έτσι, είμαστε ενάντια στην εξήγηση των διακρίσεων, σε σχέση με το φύλο, το σώμα και τη σεξουαλικότητα, ως φυσικά βιολογικά δεδομένα, διότι με αυτόν τον τρόπο γίνονται αντιληπτές ως φυσικές και νομιμοποιούνται οι κοινωνικές ανισότητες και οι σχέσεις εξουσίας που προκύπτουν.
Η στάση της κοινότητάς μας σε σχέση με τη διαδικασία εκμάθησης του φύλου, τις ενήλικες προσδοκίες και τις έμφυλες διακρίσεις αποτυπώνεται στην όλη διαμόρφωση του μαθησιακού περιβάλλοντος, της ενήλικης συμπεριφοράς, των σχέσεών και των πολιτικών διαδικασιών μας. Προσεγγίζουμε με ενδιαφέρον τις έννοιες του αυτοπροσδιορισμού και της ισοδυναμίας.
Αντιμετωπίζουμε το σώμα ως κύριο μέσο γνωριμίας, αλληλεπίδρασης και επικοινωνίας με τον εαυτό και τους άλλους. Δίνουμε έμφαση στο δικαίωμα για την αυτοδιάθεση του σώματος και στη διαμόρφωση, από ενήλικες και παιδιά, μιας κουλτούρας συναίνεσης ως προς αυτό.
Βλέπουμε τη θεωρία της παιδικής αθωότητας και την κυρίαρχη άποψη πως η σεξουαλικότητα αποτελεί άκρως ιδιωτικό ή ενήλικο ζήτημα, ως θέσεις που καταστέλλουν την παιδική αυτονομία.

We began our research about gender, body and sexuality in childhood by recognizing that we don’t live our lives in a social and political gap (emptiness), but in patriarchal capitalist western society in which gender, body and sexuality consist mechanisms of authoritarianism and enforcement of a dominant system, but also a battlefield of resistance. For this matter, we are against the interpretation of any discrimination due to biological data, because in this way social inequality and authoritarian relationships become natural and legitimate.
Our pedagogical approach in the procedure of learning the gender, the body and the sexuality, is reflected in the whole environment. In adult behavior, relationships and expectations, in gender discrimination, in our political procedures. We approach with interest in the meaning of self-designation and equivalence.
The body is channel of meeting, reacting and communicating with ourselves and the others. We emphasize on the right to self-sufficiency and determination, for adults and children, a culture of consent.
The theory of children’s innocence is a dominant perspective, which suppresses children’ autonomy and preserves sexuality as a highly private and adult issue.

Η επόμενη μέρα…

Την τελευταία μέρα στο Μικρό Δέντρο δεν την γιορτάσαμε με διαφορετικό τρόπο, απ’ ότι γιορτάζουμε τις άλλες μέρες.
Την τελευταία μέρα στο Μικρό Δέντρο δεν αφήσαμε τα πιάτα άπλυτα, τα ράφια ασυμμάζευτα και τα τραπέζια λερωμένα.
Την τελευταία μέρα στο Μικρό Δέντρο δεν παίξαμε και δεν δουλέψαμε διαφορετικά, ούτε συζητήσαμε για άλλα θέματα απ’ ότι τις άλλες μέρες.
Την τελευταία μέρα στο Μικρό Δέντρο δεν συνέβη τίποτα διαφορετικό απ’ ότι συμβαίνει τις υπόλοιπες μέρες..

..εκτός από το γεγονός ότι αγκαλιαζόμασταν λίγο πιο συχνά και εκδηλώναμε την συγκίνηση μας λίγο πιο εύκολα. Κάποια παιδιά συμπλήρωσαν τρία χρόνια στο σχολείο και έπρεπε να τα αποχαιρετήσουμε. Έτσι ο Φ., η Ι., η Ε. και η Ν. αποχαιρέτησαν το Μικρό Δέντρο με την συμφωνία όμως πως θα έρχονται καμιά φορά να μας βλέπουν, και όταν ρωτήθηκαν τι θα θέλανε για το καινούργιο σχολείο είπαν να πάμε και εμείς μαζί τους.
Την τελευταία μέρα στο Μικρό Δέντρο κάναμε ότι κάνουμε κάθε μέρα. Παίξαμε, δουλέψαμε, συζητήσαμε, φροντίσαμε τους εαυτούς μας τους άλλους και το περιβάλλον. Καμία διάθεση να διακόψουμε την καθημερινότητα μας για κάποια άλλου είδους γιορτή αποχαιρετισμού.
Όμως εκεί γύρω στη μία το μεσημέρι ξεκίνησε μια πρωτοβουλία από κάποια παιδιά. Ξαφνικά ανασκουμπώθηκαν, έβαλαν ποδιές, πήραν σκούπες, σφουγγαρίστρες και ξεσκονιστήρια και άρχισαν να καθαρίζουν. Οι ντουλάπες τις αποθήκης ανοιγόκλειναν συνεχώς και βγάλαν καινούργια χαρτιά, χαρτόνια, ξυλομπογιές, τέμπερες, πηλό κ.τλ. Τα παιδιά ρχισαν να τοποθετούν τα υλικά με προσοχή στη θέση τους στις ραφιέρες. Οι συνοδές αναρωτιόμασταν τι συμβαίνει, τι έπαθαν ξαφνικά. Τα παιδιά ετοίμαζαν το σχολείο θαρρείς και θα ξαναρχόμασταν αύριο ή θαρρείς και είχαμε καλεσμένους. Δεν καταλαβαίναμε τίποτα. Αρχίσαμε λοιπόν και εμείς να μαζεύουμε και να τακτοποιούμε το σχολείο και όταν τελειώσαμε τους ρωτήσαμε γιατί ετοιμάσανε το σχολείο, αφού σήμερα είναι τελευταία μέρα. Η Ε. 5 χρ. μας κοιτά με ύφος “τι δεν καταλαβαίνετε” και απαντά: “Μα τον Σεπτέμβριο μπορεί να μην έρθουμε εμείς, αλλά θα έρθουν καινούργια παιδιά και θέλουμε να βρουν το σχολείο όπως το βρήκαμε εμείς”. Η φωνή της Μ. 5χρ. ακούστηκε από το εργαστήρι των εικαστικών “Δεν αλλάξαμε χαρτιά στο καβαλέτο” και βουρ! όλες στην αποθήκη για να φέρουν άσπρα χαρτιά.
Σ’ ένα ελεύθερο σχολείο που εμπνέεται από το όραμα μιας ελεύθερης κοινωνίας, που βασίζεται στην αλληλοβοήθεια, την συνεργασία, την αυθεντική επικοινωνία και την ατομική αυτονομία στην συλλογική συμβίωση, η πίστη στον άνθρωπο πηγάζει από την εφικτότητα αυτής της ουτοπίας. Κι ίσως γιατί είμαστε λιγάκι ανυπόμονες και δεν μπορούμε να περιμένουμε μια μελλοντική ελεύθερη κοινωνία, την φανταζόμαστε στο τώρα. Κι αν αυτό δεν λέει και πολλά, η φαντασία για μας δεν ορίζεται ως πλάνη,και ονειροπόλημα, αλλά ως την βασική κινητήριο δύναμη με πυρήνα την επιθυμία.
Τα παιδιά του Μικρού Δέντρου ετοίμασαν την επόμενη μέρα για τους επόμενους και τις επόμενες. Τι πιο ωραία υποδοχή!
Εις το επανιδείν